Angelika Kuźniak, „Papusza”

Nie jest to zwyczajna biografia, choć jej bohaterka staje się nam bardzo bliska; nie jest to też autobiografia, choć autorka często ustępuje Papuszy rolę narratorki opowiadającej swoje życie – cygańskiej poetki, opiewającej świat, który został jej odebrany, a w zamian tylko „deszcze łzy [jej] obmywały”; jest to przepiękna książka o niezwykłej kobiecie, wrażliwością i siłą przewyższającej czasy, w których przyszło jej żyć.