Lektura tej książki to długi spacer po wielkim muzeum, w którym eksponatami są: wspomnienia związane z pierwszą miłością, smutek i życie w Stambule.
Popularne
-
Nie sposób oceniać tej książki inaczej niż przez pryzmat nastoletniego odkrycia fantastyki -- ta podróż, romantyczna przecież, głównego... -
Monografia operacji „Watchtower”, obarczona poważnymi błędami i niekonsekwencją w używanej przez autora terminologii wojskowej i morski... -
To genialna opowieść fantastyczna, prawdziwa perła w polskiej fantastyce, nie do streszczenia jednym zdaniem, której nie powinien zaczynać n... -
Czytanie tego, to był miesiąc męczarni, przerywania, zniechęcenia, nudy, odrealnienia, poczucia niemożliwości, pomstowania na głupotę, pr... -
Struś Twil (Trrrrwiiiiirrrlll), baryłkowce "Nie jesteśmy wrrrogami! Au!", piekielnie rajska dolina, luniaki, skradacze, Góry I... -
Książka, którą rozpoczyna brawurowa i przewrotna wariacja na temat potopu i Arki Noego, a rozdziały spina motyw klęski i żeglugi ku lądom,... -
Właściwie nie wiem, jakimi słowami dobrze opisać „Ocean na końcu drogi”, więc ograniczę się do wyznania, że po rozpoczęciu czytania ksi... -
Wystartował biegacz pełen werwy i wigoru, znający swoje poprzednie umiejętności, z ogromnymi nadziejami na życiowy wynik na tak długim ... -
Osnuta wokół losów pierwszego polskiego żaglowca szkolnego „Lwów” opowieść o Morzu i ludziach morza, gęsto naszpikowana anegdotą, pisan...
RSS
Posty
Komentarze
Wkurza mnie blogspot z tym dublowaniem komentarzy. Whatever. Rzec chciałam, iż książki Pamuka są tak cudowne i niesamowite, że nie da się ich skomentować w jednym zdaniu.
OdpowiedzUsuńAle za to jedno zdanie cudnie prowokuje do zostawienia treściwego komentarza :-)
OdpowiedzUsuńMuzeum niewinności jeszcze nie czytałam, ale w ogóle Pamuk to jeden z największych poetów współczesnej prozy. Jeśli ktoś lubi słuchać "historii", to właśnie Pamuka należy czytać, bo u niego "opowiadanie historii" to podstawa. Wielkie powieściopisarstwo, w najlepszym stylu.
OdpowiedzUsuńTo było moje drugie spotkanie z Pamukiem, po Śniegu, który opiszę jutro ;-) Muzeum ma inny wymiar, miejscami bywa męczące, ale ogrom i głębia spojrzenia na emocje - niesamowite.
OdpowiedzUsuńOpisz Śnieg, to ja zabiorę się za inne Pamuki :)
Usuń