Amos Oz, „Jak uleczyć fanatyka”

Mądre, błyskotliwe, nakreślone w nienagannym, pięknym, językowym stylu portrety fanatyków, poprzedzone dygresjami o sekretnych przyjemnościach pisarza, okraszone niewymuszonym, eleganckim poczuciem humoru, utrwalone w formie esejów, można bez wahania określić lakonicznie jako piękne.