wtorek, lipca 17, 2012

Tragiczny, komiczny, smutny, przejmujący, głęboko ludzki portret człowieka zaplątanego w swój kraj, los, pragnienia i naiwność; książka, o której nie mogę przestać myśleć, a wcześniej nie potrafiłem przestać czytać.

3 komentarze:

  1. Chyba o żadnej książce Pamuka nie da się przestać myśleć. A Stambuł czytałeś?

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie mogę się zabrać. Podobnie ,,Nazywam się Czerwień" czeka.

    OdpowiedzUsuń
  3. Aż się chyba skuszę, zaintrygowana.

    OdpowiedzUsuń